Fortificatieforum

Het was zeker leuk! Het is aan beide kanten erg goed bevallen. Ik zie er wel een terugkerend samenwerkingsverband in. Gedurende het komend jaar maar eens inventariseren wat we ze bij de introductieweek van volgend jaar kunnen laten doen .

Hallo Luitjes,
Het is altijd weer een feest voor mij als ik in kijkduin door de overdekte loopgraven mag lopen, het is dan dubbel genieten natuurlijk wel even oppassen dat ik mijn hoofd niet stoot maar zodra ik weer in de open loopgraaf sta waardeer ik toch het uiterlijk hoe mooi het allemaal is geworden.

De vraag is hoe houden jullie het vocht probleem buiten de deur in de afgesloten ruimten en hoe kwam de open loopgraaf tot stand zoals hij er nu uitziet, had je hier een ontwerptekening van of was het meer flink op je duim zuigen.

Ben er toch wel benieuwd naar hoe jullie de tegendruk van al dat duinzand buiten de open loopgraaf weten te houden ?

gr Klaas-Willem

Hoi Klaas,
We houden geen vocht tegen.. Sommige ruimtes zijn vochtiger dan andere (ligt aan de diepte en staat van het object.. Nachtverblijven warmen zomers minder snel op dan dagverblijven, en ze zijn meer solide dus die zijn over het algemeen droger.
We zouden het graag wat droger hebben, maar voor nu is dat nog geen optie.

De open loopgraaf ligt op precies dezelfde plek als de originele, welke uit grasmatten bestond.
De steenschotten zijn een door ons bedachte oplossing, grasplaggen zijn te zwak en kwetsbaar..

De gronddruk houden we tegen doordat we lange palen gebruiken, en het onderste schot half in de grond te plaatsen.
Het is dus een kwestie van tegendruk creeëren.
Voor extra zekerheid hebben we grondankers gebruikt.

Hierbij een filmpje van hoe wij het hebben gebouwd: https://www.youtube.com/watch?v=IolQCMdhuig

Dag Klaas
De contouren van de loopgraaf vonden we tijdens de graafwerkzaamheden terug in het zand door kleurverschil van de donkere grasplaggen die gebruikt zijn voor de wanden en het duinzand wat gebruikt is om de loopgraaf weer te vullen na de oorlog. Het was in het oorspronkelijk plan niet opgenomen (in het plan zou de loopgraaf recht lopen) maar was wel een mooi moment toen we het zagen.

Het hoogte verschil van de uitgang 450b naar de ingang van de tobruk en de hoogte van het duin was ook een onvoorziend probleem waardoor we ook daar wat mee moesten doen.

Wel bijzonder dat er met kunstlicht gebouwd werd, terwijl de rest van de stad 'verdunkelt' was.

We hebben dit ook van een ooggetuige gehoord die aan de V143 heeft meegebouwd..
Als er geallieerde vliegtuigen aan kwamen, deed men het licht even uit, aan en weer uit; en dan was het rennen naar de luftschutz ruimtes!!

Ik wilde dit eigenlijk in het Atlantikwall Museum Scheveningen draadje zetten maar omdat het Atlantikwall Museum Scheveningen niet meer bestaat zet ik het hier maar neer. Het Atlantikwall Museum Scheveningen is niet meer, lang leve Atlantikwall Museum Den Haag!

Nog wat zaken die we in het verleden hebben gedaan maar hier nog niet hebben beschreven:
Er stond al jaren een originele Duitse watertank bij de commandobunker in Scheveningen. Deze watertank was in het verre verleden gekocht van een boer ergens in het Westland. In 2018 is de watertank verplaatst naar de waterbergplaats in stelling 67HL. Met veel graafwerk, wat passen en meten, optillen en draaien ging de watertank maar net naar binnen.

Voordat de watertank er in kon moest het zand wat nog in de bunker lag naar buiten geschept worden. Hierbij kwamen we weer een verrassing tegen.

Was een mooie ervaring om daar het duinwater te horen pompen!